Casting σε βουνά και σε λαγκάδια με πολύ περπάτημα, αλλά και χωρίς περπάτημα, με κουβάλημα και σάλτα από βράχο σε βράχο, φορτωμένος με κιλά που πολλές φορές δεν είναι απαραίτητο.. αλλά ίσως και κάποιες άλλες φορές να κάνουν την διαφορά..και όλα αυτά για να ψαρέψεις σε απλησίαστες παραλίες ή και γκρεμούς και σε βυθούς που πότε δεν ξέρεις τι κρύβουν μέσα τους. Δηλαδή πάμε..για rock fishing!!
Το ψάρεμα που θεωρείται ίσως το πιο απαιτητικό ψάρεμα που μπορεί να κάνει ο ερασιτέχνης ψαράς από την ακτή. Υπάρχουν ψαράδες που είναι φανατικοί υποστηρικτές του συγκεκριμένου ψαρέματος, αφού κρύβει εκπλήξεις καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Τα ψάρια συνήθως που στοχεύουμε είναι μεγάλοι σαργοί, σκαθάρια, συκιοί και μερικές φορές μεγάλες τσιπούρες άλλα και μυλοκόπια, ενώ η συνάντηση με κάποιο ροφό ή συναγρίδα δεν πρέπει να σας κάνει να εκπλαγείτε. Φυσικά μη σας φανεί περίεργο αν βγάλετε και ψάρια που δεν περιμένετε με τίποτα να υπάρχουν σε έναν τόσο δύσκολο ψαρότοπο. Πολύ συχνές είναι και οι επισκέψεις από σμέρνες και μουγκριά, όπως επίσης και από χταπόδια και καλαμάρια, τα οποία γυαλώνουν κάποιες εποχές.
Βασική προϋπόθεση για ένα επιτυχημένο ψάρεμα στα βράχια είναι ο σωστός εξοπλισμός.
Ο εξοπλισμός πρέπει να περιλαμβάνει δυνατά καλάμια, κατά προτίμηση τρίσπαστα, δίσπαστα ή και τηλεσκοπικά πολύ καλής ποιότητας λόγω του ότι συνήθως υπάρχει πρόβλημα μεταφοράς, τα οποία να μπορούν σε συνδυασμό με ένα καλό μηχανισμό να σηκώσουν γρήγορα ένα καλό ψάρι από το βυθό. Σε αντίθετη περίπτωση, το ψάρι θα προλάβει να τρυπώσει σε κάποιο από τα πολλά θαλάμια που υπάρχουν στις περιοχές αυτές και θα χαθεί. Τα καλάμια πρέπει να έχουν casting weight από 100-250 γραμμάρια ή και παραπάνω, άλλα σε καμία περίπτωση λιγότερο. Επίσης σε γενικές γραμμές πρέπει να είναι πολύ σκληρά. Τα ψάρια που γυρεύουμε με αυτή την τεχνική δεν έχουν ευαίσθητα χείλη, τα οποία κινδυνεύουν να κοπούν από ένα σκληρό καλάμι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το κάρφωμα μας πρέπει να είναι όσο πιο βίαιο γίνεται. Το καλύτερο είναι να καρφώσουμε αρκετά γρήγορα και με σταθερό ρυθμό για να τα φέρουμε έξω.
Οι μηχανισμοί πρέπει να έχουν πολύ γρήγορη ταχύτητα επαναφοράς, έτσι ώστε να μπορούμε να ανακτήσουμε την αρματωσιά μας γρήγορα και να μη σκαλώσει στο βυθό, και ακόμα πιο γρήγορα, αν έχει καιρό γιατί τα κύματα που πολλές φορές θα βρούμε σε αυτούς τους ψαρότοπους παρασύρουν στο κατέβασμα τους τα ψάρια και τα κάνουν ακόμα πιο βαριά. Η χωρητικότητα δεν είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολεί ιδιαίτερα, αφού οι βολές σε τέτοιους βυθούς δεν είναι αυτοσκοπός. Τα ψάρια ίσως να περιφέρονται κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια μας. Βέβαια αυτό δεν είναι κανόνας, αφού σε περιοχές με πολύ βαθιά νερά, σίγουρα θα χρειαστούν μηχανισμοί με αρκετή πετονιά ή νήμα σε μεγάλα νούμερα και με χρήση shock leader ώστε να αποφύγουμε τις φθορές στην μάνα άλλα και να είμαστε ασφαλές εμείς και οι γύρω μας.
Όσον αφορά τις αρματωσιές, πολλές φορές χρησιμοποιούμαι φλόττερ, το οποίο σηκώνει το δόλωμα από το βραχώδη πυθμένα και δίνει περισσότερες πιθανότητες σε ένα ψάρι να το βρει. Καλή επιλογή είναι και η χρησιμοποίηση μολυβιού temolino-χορευτής, το οποίο έχει την ικανότητα να αποφεύγει, λόγω σχήματος, τα σκαλώματα. Άλλη επιλογή, κυρίως σε ψαρέματα με δυνατά ρεύματα και με πολύ καιρό, είναι η χρήση μολυβιού τύπου άγκυρας. Η άγκυρα όμως που θα χρησιμοποιήσουμε δεν είναι η ίδια με αυτή που χρησιμοποιούμε στα ψαρέματα σε αμμώδεις βυθούς. Βασική διαφορά είναι πως τα 4 ‘πόδια’ της ανοίγουν το κάθε ένα ξεχωριστά, ενώ στις κοινές άγκυρες ανοίγουν ανά ζεύγος. Η ιδιότητα αυτή κάνει το συγκεκριμένο βαρίδι να αποφεύγει τα πολλά σκαλώματα σε βράχους (σκεφτείτε το σαν αράχνη στο βυθό της θάλασσας).
Πολλές φορές σε τέτοιους δύσκολους βυθούς θα προτιμήσουμε να χάσουμε το βαρίδι και να σώσουμε την υπόλοιπη αρματωσιά. Αυτό θα γίνει εφικτό με τη χρησιμοποίηση ενός απελευθερωτή μολυβιού ή και με διάφορες πατέντες από μέρους μας. Όταν το βαρίδι σκαλώσει στο βυθό και κοντράρουμε λίγο με το καλάμι, ο απελευθερωτής ανοίγει, αφήνοντας στο βυθό το βαρίδι και επιτρέποντάς μας να φέρουμε έξω την υπόλοιπη αρματωσιά. Η αρματωσιά μας πολλές φορές έχει κάποιο ψάρι πάνω, το οποίο είναι κρίμα να χαθεί λόγω του βαριδιού. Έτσι ‘θυσιάζουμε’ το βαρίδι, το οποίο έτσι και αλλιώς θα χάναμε, για να κρατήσουμε στα χέρια μας το ψάρι.
Στο rock fishing τα καλάμια πρέπει να στερεώνονται πολύ καλά στις βάσεις τους, ενώ εμείς πρέπει να είμαστε συνέχεια κοντά τους. Δυστυχώς, λόγω της μορφολογίας του βυθού δεν μπορούμε να ψαρέψουμε σχεδόν πότε με ανοιχτά φρένα, αφού έτσι θα δώσουμε την ευκαιρία στο ψάρι να βραχώσει. Τα φρένα θα πρέπει να είναι ανοιχτά μέχρι το σημείο στο οποίο το ψάρι θα πάρει λίγο από το νήμα μας ή τη πετονιά μας, αλλά με αρκετό ζόρι.
Τα δολώματα που χρησιμοποιούμε σε αυτές τις περιοχές πρέπει να είναι σχετικά μεγάλα, ενώ αν έχουν και δυνατή μυρωδιά τόσο το καλύτερο. Αν χρησιμοποιούμε φλόττερ η κινητικότητα του δολώματος δεν μας πολύ ενδιαφέρει μιας και δίνει κάποια κίνηση στο δόλωμα. Ένας μεγάλος αμερικάνος, ένα κομμάτι από καλαμάρι ή κοτόπουλο φιλέτο δεμένο καλά με ελαστικό νήμα είναι δολώματα που έχουν επιτυχίες. Τέλος το πιο ιδανικό ίσως δόλωμα είναι ο φαραώ, ο οποίος διαθέτει όγκο, αρκετά υγρά (τα οποία μαλαγρώνουν την περιοχή) και κινητικότητα. Επίσης ο φαραώ είναι ένα σκουλήκι του βράχου, κάτι το οποίο δεν πονηρεύει το ψάρι.
Κάποιες αρματωσιές οι οποίες χρησιμοποιούνται με επιτυχία σε αυτό το ψάρεμα είναι..
Η πρώτη αρματωσιά είναι το κλασσικό συρόμενο μονάγκιστρο. Είναι η πιο απλή αρματωσιά που δίνει πάντα πολύ καλά αποτελέσματα αλλά θέλει προσοχή αν έχει πολλά σκαλώματα, οπότε την χρησιμοποιούμε μόνο αν είμαστε σίγουροι ότι οι πιθανότητες να την χάσουμε είναι ελάχιστες και μόνο αν δεν έχει καιρό. Στη μάνα του μηχανισμού θα περάσουμε ένα sissy και πάνω σε αυτό έχοντας ανοίξει και αφήνοντας ανοιχτή την παραμάνα που συνήθως έχει, θα δέσουμε με μικρότερη σε διάμετρο πετονιά από ότι η μάνα το μολύβι μας, μια πλαστική χάντρα για να προστατεύσουμε τον κόμπο μας και στο τέλος θα δέσουμε ένα στριφτάρι. Για το παράμαλλο, του οποίου το μήκος δε θα ξεπερνά τους 40 με 60 πόντους, θα χρησιμοποιήσουμε fluorocarbon πετονιά καλής ποιότητας διαμέτρου 30mm έως και 40mm χωρίς να φοβόμαστε να πάμε και ακόμα παραπάνω αν χρειαστεί. Θα δέσουμε στη μια του άκρη το αγκίστρι δικής μας επιλογής (εγώ χρησιμοποιώ τις πιο πολλές φορές 1 και αν ξέρω ότι κρατάει πολύ μεγάλα ψάρια θα βάλω μέχρι και 0/2)και θα περάσουμε από την άλλη πλευρά (αν θέλουμε) ένα φλόττερ ανάλογα πάντα με το μέγεθος του δολώματος μας.
Θα δέσουμε το παράμαλλο στο στριφτάρι και η αρματωσιά μας είναι έτοιμη. Η αρματωσιά αυτή δουλεύει ως εξής: με το που θα σκαλώσει η αρματωσιά θα την τραβήξουμε πίσω, η παραμάνα που έχουμε αφήσει ανοιχτή θα ανοίξει και θα μας επιτρέψει να φέρουμε την υπόλοιπη αρματωσιά έξω μαζί με το ψάρι εάν υπάρχει. Η επόμενη αρματωσιά είναι σταθερή. Για την κατασκευή της θα χρειαστούμε πετονιά διαμέτρου 0.40 έως 0,45 mm και μήκος περίπου στα δυο μέτρα που θα είναι η μάνα της αρματωσιάς μας. Στη μια άκρη θα δέσουμε τον απελευθερωτή σταθερού τύπου και γύρω στην μια οργιά θα φτιάξουμε το σύνδεσμο του παράμαλλου μας. Για το σύνδεσμο του παράμαλλου θα περάσουμε στην αρματωσιά μας τα υλικά με την εξής σειρά: 2 ελαστικά στόπερ, μια στρογγυλή χάντρα, ένα σύνδεσμο ταχείας ελευθέρωσης παράμαλλου μια χάντρα και ακόμα 2 ελαστικά στόπερ. Στο τέλος της αρματωσιάς θα δέσουμε ένα στριφτάρι για την ένωση της με τη μάνα του μηχανισμού. Θα φτιάξουμε ένα παράμαλλο περίπου 40 cm διαμέτρου 30-40 mm και θα το ενώσουμε στο σύνδεσμο που έχουμε ήδη φτιάξει στην αρματωσιά μας. Το μόνο που μας μένει είναι να προσαρμόσουμε το μολύβι μας με πιο λεπτή πετονιά πάνω στον απελευθερωτή. H αρματωσιά μας είναι έτοιμη και δουλεύει ως εξής: με το που πέσει η αρματωσιά μας στο νερό ο απελευθερωτής ανοίγει και αφήνει το μολύβι να κρατιέται από την πιο λεπτή πετονιά. Όταν σκαλώσει το μολύβι μας θα τραβήξουμε την αρματωσιά μας, η λεπτή πετονιά που κρατάει το μολύβι θα σπάσει αφήνοντας την αρματωσιά μας να έρθει έξω. Κάτι άλλο καλό που έχει αυτή η αρματωσιά είναι ότι λόγω του μήκους που έχει το αγκίστρι μας από το μολύβι μας, ψαρεύει πάντα αρκετά πάνω από το βυθό χωρίς να έχουμε προβλήματα σκαλώματος του αγκιστριού μας.
Μια άλλη πολύ καλή και μερικές φορές απαραίτητη αρματωσιά είναι το κλασικό διπλάρι (ή και τριπλάρι) με χρήση σταθερού απελευθερωτή και αρκετά μεγάλα νούμερα σε πετονιά μάνα-παράμαλλου.
Το rock fishing είναι ασφαλώς ένα από τα πιο ωραία ψαρέματα που μπορεί να κάνει ο παράκτιος ψαράς. Ο βαθμός δυσκολίας, η ποικιλία θηραμάτων, καθώς και τα μεγέθη των ψαριών που πιάνονται σε βραχώδεις βυθούς συναρπάζουν τον ψαρά και τον κάνουν να επιζητεί συνεχώς νέα κόλπα, τα οποία θα τον οδηγήσουν στο μεγάλο τρόπαιο.
Του Constantine Palivakis »
